Ja, hoe irritant is het om aan het typen te zijn, en je komt er net ff te laat achter dat de Caps Lock nog actief is...
bijv. "jA, hOE iRRITANT...."
Toen ik nog veel met Windows werkte gebeurde dit van tijd tot tijd. Caps Lock was, zonder het me te realiseren, actief en ik begon een tekst in te typen. Uiteraard begin je de zin met een hoofdletter, dus werd de shifttoets gebruikt. Windows denkt even na, en overruled je commando, met andere woorden; Windows denk dat je waarschijnlijk een fout gemaakt heb, en corrigeert dit. Van de hoofdletter maakt hij dus fijn een 'kleine letter' logisch toch? Nou... nee! Ik kan me niet voorstellen dat er ooit een moment is geweest dat is dacht hé dat is handig gedaan, of hé ik laat mijn Caps Lock gewoon aanstaand en druk op shift om af en toe een kleine letter te genereren...
Bovenstaande is een regel in Kladblok & Wordpad. (XP)
MS Word daarentegen corrigeert wél goed, en schakelt zelfs de Caps Lock uit als je shift in combinatie met Caps Lock gebruikt. En als dat niet automatisch gebeurt (oudere Word versies) heb je nog een optie om het hoofdlettergebruik om te draaien. Word maakt dan van alle hoofdletters; kleine, en vise versa. Netjes!
Op de Mac wordt op dit gebied niets door het systeem gesuggereerd, ook in de standaard tekst editor niet. Als je de Caps Lock aan heb staan en je drukt de shifttoets in, dan krijg je een hoofdletter. 'Plus plus' is immers niet altijd 'min'!
Ook in de tekstverwerker van Apple: 'Pages' is het gebruik van shift te allen tijde een indicatie dat je een hoofdletter wenst
Hoe doet Vista het?
De XP methode wordt nog steeds gevolgd... in Kladblok & Wordpad. Ook als je een nieuwe map aanmaakt, wordt een caps + shift actie gezien als de wenst voor een kleine letter! Microsoft... word alsjeblieft wakker!!!!
-
maandag 24 maart 2008
Caps Lock
donderdag 20 maart 2008
Mac's Snelle weergave / preview
Als er een ding is dat ik moet noemen als favoriet van OSX Leopard, dan is dat waarschijnlijk de snelle weergave optie (preview).
Toen ik deze functie voor het eerst zag, was het toch wel een wow momentje!
In Mac's Finder heb je een icoontje die je aan kunt klikken en dan krijg je een preview van het bestand dat op dat moment geselecteerd is. Een andere methode (en in mijn beleving handiger) is het indrukken van de spatiebalk! en als je deze nogmaals indrukt wordt 'preview' beëindigd.
De preview is echt enorm uitgebreid compatible met diverse bestandsformat's.
Laat ik de opvallendste even noemen, enne dat zijn er best veel... hahahha.
Een PDF is zonder externe reader met preview te lezen!
Een MP3 is met preview zonder externe player af te luisteren! En om het nog leuker te maken: als je in een serie van MP3's staat kan je eenvoudig middels de pijltjestoetsen omhoog of omlaag gaan om het vorige of volgende nummer te horen!
Dit door bestanden stappen werkt trouwens bij alle bestanden, niet alleen bij muziek. Dit is eveneens handig voor het snel door een serie foto's te lopen. Soms hebben foto's best wel een cryptische naam. Aangezien het snel weergegeven bestand geselecteerd blijft, kan je na het indrukken van de spatiebalk (preview beëindigen) de bestandsnaam direct wijzigen, wanneer gewenst. Dat is wel even iets anders dan al je foto's dubbel klikken voor je kan zien welke foto het werkelijk is. PC gebruikers zullen een argument noemen, dat je de icoon weergave in verkenner ook als grote weergave in kan stellen. Zeker in Vista is die optie goed te noemen, je kan de icoon echt groot 'opblazen'. Preview gaat echter verder dan alleen tonen van foto's, zoals ik al in mijn voorbeelden aangaf.
En wat denk je van het weergeven van een Excel 2003 bestand? Preview kan het!!! je kan door het rekenblad scrollen en verschillende bladtab's kiezen. Een Word 2003 document? Geen enkel probleem...
Een AVI- of ander filmbestand? Preview toont je de film. Ik denk wel eens; "waarom zou ik Quicktime openen als het ook op deze manier te zien is". Heb je HTML-bestanden in een folder staan, ook die kan je bekijken. Nee, je ziet niet de broncode; je krijgt het in een browser weergave te zien.
Microsoft heeft met Office 2007 een nieuw bestandsformat geïntroduceerd: 'docx' & 'xlsx' voor respectievelijk Word & Excel 2007.
Ik had van een collega vernomen dat dit nieuwe format niet door Office 2003 gelezen kon worden (tenzij downwards compatible opgeslagen), en trouwens ook niet standaard door Windows XP. Er zullen inmiddels vast readers voor zijn, feit blijft echter dat je met een standaard XP computer dergelijke bestanden niet gelezen krijgt!
En ik deed zojuist een test op mijn Vista machine... zelfs Microsofts paradepaardje VISTA, kan een 'docx' bestand niet lezen...!!!! ik krijg een optie om op internet te gaan zoeken naar een programma dat dit format aankan. En jawel, er bestaat zoiets als "Word Viewer 2007". Een 24 MB download. en tevens een "Excel Viewer 2007". En als je dan denkt dat je na installeren een docx kan lezen... neen, sorry, je krijgt een melding dat je een compatibility pack moet downloaden, omdat het bestand met een nieuwere versie van Word is gemaakt. Wederom een download van 27 MB... (ik ben benieuwd)... na twee downloads, installaties en meerdere minuten verder: dubbelklik ik op mijn test docx, en jawel hij wordt netjes weergegeven.
Op mijn Mac Leopard... worden zowel 'docx' als ook 'xlsx' bestanden gelezen in preview!!! Bizar!!!! Enne, als je het 'docx' bestand wilt openen, dan start de ingebouwde teksteditor van Mac op en viola... En Numbers (iWork '08) opent de 'xlsx' zonder problemen.
Met ander woorden: Apple kan beter met een product van Microsoft overweg dan Microsoft zelf! (uitroepteken nummer 21 in deze blog… als ik goed geteld heb) Het moet toch echt niet gekker worden…
-
vrijdag 14 maart 2008
Installeren van applicaties
Vroeg of laat zal elke computergebruiker een bepaalde applicatie willen installeren. Binnen Windows was ik gewend aan installers, die talloze bestanden op je HDD (harde schijf) plaatsten. Of je startte een bestandje met de naam 'setup' op die min of meer hetzelfde deed.
Apple zou Apple niet zijn als ook dit weer op een andere, en betere, manier gebeurt. Soms is de methode ogenschijnlijk niet anders dan met Windows, en zit er ook een installer bij die je moet starten. Die methode laat ik even voor wat het is, omdat er niets bijzonders over te zeggen is...
In mijn voorbeeld wil ik een App. op mijn Mac zetten te weten: 'Unison'
Dit is trouwens een download client voor nieuwsgroepen, maar dat terzijde.
De download van internet bevatte slechts een bestand met de extensie DMG. Dit is een image bestand, die wanneer je erop dubbelklikt als een soort van externe schijf wordt gemount, zoals ISO's dat ook doen. Nu is het zo dat images mounten op een Windows machine niet standaard kan worden gedaan. Daar heb je een apart programma voor nodig zoals 'Daemon Tools'. Op de Mac kan je simpelweg op een DMG of ISO bestand dubbelklikken en de image wordt gemound.
Terug naar Unison, eenmaal gemound, opent er automatisch een finder venster van die 'imageschijf'. Er staat slechts een icoontje (okay icoon... want groot is ie wel...hahaha!) in dat venster...
Het enige wat je hoeft te doen, is dit icon oppakken en in de map 'programma's' laten vallen. Daarmee is het programma geïnstalleerd! In het begin geloof je niet eens dat het zo simpel kan zijn. Je dubbelklikt in ongeloof op het gekopieerde icon, en jawel... het programma start. Blijkbaar was het toch goed gegaan. Als je 'Windows' denkt ben je van mening dat je slechts een icon (afbeelding) zou hebben versleept.
Deinstalleren? Dat gaat ook heel simpel; je pakt het icon uit de programma map op en je deponeert het in de prullenbak. that's it...!!!!
Afgelopen week had ik een printer/scanner gekocht van HP. In principe hoefde ik hem met de Vista PC niet te gebruiken, maar ik wilde het toch ook daarop installeren, misschien was het om te willen weten of het 'kon'... Na het installeren startte ik Photosmart op, of althans dat was het plan, ik kreeg een melding dat de software niet meer werkte... WAT???! "wilt u online naar een oplossing zoeken?"
"Ja doe maar dan" dacht ik. Een oplossing vond hij echter niet... afijn, weten we ook weer dat Vista ook met deze hardware niet om kan gaan (whats new!?) Het zou ook een probleem van HP kunnen zijn trouwens, feit blijft dat het niet werkte! En dat zuigt!
Afijn, alles wat er bij de installatie op de HDD was gezet (en dat was best veel data) kon verwijderd worden. Iets van acht tot tien onderdelen in de softwarelijst van het configuratiescherm. Enne, die moest ik stuk voor stuk aanklikken, akkoord geven voor verwijderen, en akkoord voor het venster sluiten. Ik was er zeker 5 minuten mee bezig! Een klusje dat op de Mac niet langer duurt dan het oppakken van de HP-onderdelen en ze in de prullenbak laten vallen! 3 seconden?
Ik herinner mij het drama van het deinstalleren op mijn PC's: via het configuratiescherm heb je dan de optie naar het item 'software' te gaan. En dan komt vreemd punt 1: Windows blijkt niet echt te registreren wat er geïnstalleerd is... immers, ik krijg een 'even geduld AUB' schermpje
omdat er een lijst moet worden samengesteld (uiteraard afhankelijk van de hoeveelheid geïnstalleerde applicaties) Ik moest vandaag op mijn notebook zelfs 70 seconden wachten... voor de lijst klaar was (100+ applicaties). De tweede poging koste al snel 15 seconden! Nu ik het zo zit te tikken, kan ik het bijna niet geloven dat s'werelds grootste OS iets dergelijks niet bij elke installatie weet op te slaan. Anyway... vreemd punt 2 is dat ik het regelmatig heb gehad dat ik software uit deze lijst niet eens kan deinstalleren, en ook vaak geen reden krijg waarom dat niet mogelijk is en welke oplossing er dan is. Ik zit zodoende met een programma opgescheept, tot ik het OS er opnieuw op zal zetten. Met een woord: knullig! Mogelijk dat Vista daarin verbeterd is, maar Vista laat ik voorlopig even voor wat het is, of liever gezegd: wat het niet is... :-)
En nu ik het er toch over heb, hoeveel gebruikers hebben niet weleens gedacht dat software direct van schijf verwijderd zou kunnen worden. Hup: de folder met het ongewenste programma de prullenmand in... Dat vind de softwarelijst niet leuk! Als je de vermelding van het weggegooide programma wil verwijderen, komt Windows met meldingen dat de deinstaller niet gevonden kan worden, en gevolg is dat het gewoon niet (soms wel trouwens) uit de softwarelijst te verwijderen is!.... Way to go Bill....
Op de Mac hoeven programma's trouwens ook helemaal niet in dezelfde map te blijven staan, verplaats ze naar waar je wilt, geen enkel probleem. Als je dat in Windows doet... bereidt je dan maar voor op het oplossen van mega-problemen. Nu ik erover nadenk weet ik niet eens zeker of het wel altijd problemen geeft, echter door het verleden getekend, liet ik het wel uit mijn hoofd om zoiets te doen.
Even testen dan maar: ...had ik niet moeten doen...!!!! :-(
Ik heb uit de map 'Program Files' van Windows de map met daarin Paintshop, verplaatst naar de map 'temp'. van daaruit opgestart: ik kreeg meer dan 20 foutmeldingen met daarin dat hij van alles niet kon vinden, en dat ik aan moest geven waar het onderdeel op schijf zou staan... uiteindelijk start Paintshop wel op en lijkt het gewoon te werken. "Okay ik weet genoeg", de map weer terug gezet naar de plek waar hij eerder stond, en even testen of hij het nog doet. dubbelklik... cruciale fout in programma; "wilt u een rapport naar Microsoft zenden?", uh... "laten we dat maar niet doen!". tweede keer geprobeerd; dezelfde fout.
Gelukkig heeft Windows zoiets als "systeem herstel" waarmee je het systeem naar een bepaalde dag terug kan zetten waarop het systeem (of programma) het nog wel goed deed. Aldus gedaan, en vervolgens geprobeerd of Paintshop weer goed startte. Gelukkig wel....pffff.... probleem opgelost, enne.... nooit meer twijfelen! Als je gevoel je zegt dat het niet kan, dan kan het niet.... hahahaha
Dit plaatje laat zien hoe fraai een gemounte diskimage eruit kan zien.
Let wel, dit is gewoon een folder op de diskimage!
-
woensdag 12 maart 2008
Gemis: Cancel-Annuleren optie!
Uiterst vreemd. Zelfs in een Mac-app van een externe maker, de webbrowser: Firefox ontbreekt het cruciale knopje om foute instellingen te corrigeren!
maandag 10 maart 2008
USB-aansluiting op toetsenbord
Sinds jaar en dag, okay vanaf het moment dat USB een standaard werd dan... heeft Apple ervoor gezorgd dat een toetsenbord een of meer USB-aansluitingen heeft. Enne vóór het USB-tijdperk had het toetsenbord al een seriële aansluiting voor de muis.
Apple heeft hiermee destijds aangegeven dat men nadenkt bij het maken van computers. PC's hebben deze methode van aansluiten van USB-apparaten, waaronder uiteraard de muis, op een bepaald moment overgenomen, hoewel ik nog steeds zie dat toetsenborden deze mogelijkheid niet hebben. Bij mij op het werk bijvoorbeeld, zitten er op de toetsenborden mogelijkheiden om USB-apparaten aan te sluiten. Uiterst vreemd dat het nog steeds geen standaard is, immers hoeveel handiger is het om een muis op het toetsenbord aan te sluiten, dan aan de achterkant van de kast. Niet alleen scheelt het een stuk kabel, het werkt ook een stuk prettiger. Ik heb bij de PC's steeds last van de kabel die vanaf de muis ergens achter mijn bureau verdwijnt, en feitelijk loop ik steeds aan de kabel te trekken, die weer achter mijn bureau wegzakt. Met de aansluiting op het toetsenbord heb ik daar in het geheel geen last van. Het korte snoertje kronkelt losjes over mijn bureaublad.
Nu hoor ik een aantal lezers denken; Hé gast! "gebruik je geen draadloze muis dan?!" Ja daar heb je een punt, echter een draadloze muis heeft in mijn ervaring een behoorlijk aantal nadelen; er zitten altijd batterijen in, die je ofwel op kan laden middels een docksystem ofwel je moet ze om de zoveel tijd vervangen, al dan niet door opgeladen batterijen. Door de batterijen is de muis een stuk zwaarder, en dat is niet iets wat ik een positief kenmerk van een muis vind. btw. ik heb wel een draadloze muis voor mijn MacBook en Laptop dus weet echt waarover ik praat.
Voor een computer die op een vaste plaats staat heb ik de noodzaak voor het draadloze nooit echt begrepen. Het is in mijn optiek niet functioneel genoeg, hoewel het uiteraard wel een aantal snoertjes op het bureau scheelt... ach ieder zijn ding.
Andere toepassingen voor het aansluiten van USB-apparaten op het toetsenbord: USB-Flashdrives, USB-Lampjes, iPod, Digitale camera,enz...
Er zijn een paar apparaten die je er niet op aan kan sluiten, en dat zijn apparaten die meer stroom van de USB-aansluiting vragen, zoals externe harde schijven.
Als je een dergelijk apparaat aansluit en het kan om stroomtechnische reden niet functioneren, krijg je daar netjes een melding van op je scherm.
Enne... over een tijdje zijn er toetsenborden die via een lasertechniek werken en besturing op het scherm werkt dan middels handgebaren.
zondag 9 maart 2008
Verplaatsen van bestanden op de Mac
Waar ga ik beginnen?
Okay... een Mac gaat zeer alternatief (in de ogen van PC-gebruikers) om met bestanden op schijf. Dit alternatieve komt in de praktijk eigenlijk neer op zeer 'intuïtief'.
De locatie van een geopend bestand wordt door OSX gevolgd, en zelfs als de bestandsnaam door de gebruiker gewijzigd wordt, wordt dit waargenomen.
Stel je voor dat je een MP3-album aan het beluisteren bent, en je besluit de naam van het de map waarin de MP3's staan in je bestandsbeheer (Finder) te wijzigen. In Windows zou je een melding krijgen dat dit niet mogelijk is, omdat het bestand in gebruik is. Ik was daar zo aan gewend geraakt dat toen ik de Mac-methode voor het eerst zag het een behoorlijk wauw moment opleverde: ook als een bestand gebruikt wordt kan je de naam ervan aanpassen!!! In het geval van mijn voorbeeldje, kan je de naam van het afspelend MP3-tje wijzigen, en je hoort NIETS geen tikje, niets, hij speelt keurig verder. Ook als je een playlist hebt en je past de naam van het eerstvolgende af te spelen nummer in Finder aan... iTunes (in mijn geval) doet alsof er niets aan de hand is!!!
Je kan zelfs voor de grap de map in de prullenbak deponeren... het album gaat vrolijk verder met afspelen! LOL
In principe maakt het niets uit waarheen je het lopende bestand verplaatst, het OS blijft hem vinden. De Mac volgt simpelweg altijd wat je doet, en past de verwijzing automatisch, of na een interactief venster, aan. Klinkt ongelooflijk nietwaar?!
Er is slechts een restrictie: het geopende bestand mag niet naar een andere schijf verplaatst worden.
Nu ik het toch over bestandsnamen heb; elk teken op het toetsenbord kan je gebruiken binnen de bestandsnaam van Mac OS (dat is ook altijd zo geweest bij Apple OS bij mijn weten), dus ook de tekens die voor Windows-gebruikers verboden zijn, zoals het vraagteken mag je gebruiken. Feit is wel dat je tegen een probleem aanloopt als je bestanden met een Windows-PC uit gaat wisselen. Die worden dan nog wel 'gezien', maar de weergave in Windows verkenner is in een ogenschijnlijk willekeurige serie letters omgetoverd.
PC's kunnen vraagtekens niet in bestandsnamen hebben, omdat men waarschijnlijk nog immer onderliggend vastzit aan DOS, verbeter me als ik er naast zit, maar volgens mij is het zo dat het vraagteken een operator is/was in het besturingssysteem DOS uit een ver verleden. Is Windows daar nog steeds niet van los gekomen? Vreemd! Uiterst vreemd!
Windows-bestandsnamen mogen eveneens niet met een spatie beginnen. Ook de volgende tekens zijn taboe: aanhalingsteken ("), slash (/), backslash (\), punthaken (<>), asterisk (*), vraagteken (?), dubbele punt (:), pipe-teken (|).
Op je Mac... mag je bijna... alles gebruiken! Uit dit rijtje mag op de Mac alleen de dubbele punt (:) niet.
Wat je ook doet; let echter wel op het probleem wat ik al aangaf: Voor een platform-onafhankelijke compatibiliteit mogen deze 'bijzondere' tekens niet voorkomen in bestandsnamen.
-
donderdag 6 maart 2008
Applicaties die blijven lopen
Apple doet heel veel dingen anders, dan we gewend zijn. En dat gewennen zit em dan in het feit dat Windows de wereld van computergebruikers zo lang heeft overheerst, dat je 'Microsoft' gaat denken. Klinkt ietwat eng, maar het komt er doodeenvoudig op neer dat we verwachtingspatronen bij computergebruik zijn gaan ontwikkelen. Apple heeft sinds jaar en dag een slogan: "Think Different" en ik denk dat ze hiermee doelen op het doorbreken van die ingebakken verwachtingen. Of liever; overstijg die verwachtingen, laat je verrassen.
Een van de vele dingen waar ik wat raar naar zat te kijken toen ik met Apple in aanraking kwam, was het feit dat applicaties niet zoals ik verwachtte stopte als ik een venster sloot middels het sluitkruisje. Een venster is volgens Apple niets anders dan een uitingsvorm van de applicatie. Met andere woorden; middels vensters kan je met de applicatie werken, echter staan ze er volledig los van. Dat merkte ik ook aan de vensters die ik per applicatie open kon hebben. In de Windows omgeving hangen de vensters IN de applicatie, en kan je tussen de vensters schakelen middels een selectie die je in de menubalk maakt. Als je op e Mac een tweetal vensters binnen een applicatie open heb, dan staan ze beiden in beeld en kan je ze verschalen, verslepen en van de een naar de ander schakelen. Met name is dat handig omdat er simpel van venster naar venster gekopieerd kan worden, en misschien nog belangrijker; dat je beide vensters altijd ziet. In Windows moet je daar altijd een handeling voor uitvoeren; "vensters naast elkaar tonen" of een variant daarop.
Ik dwaal wat af van het onderwerp: de applicatie stopt in de Mac omgeving in principe nooit, ook als alle gebruikersvensters gesloten worden, blijft het programma lopen, in afwachting van een nieuwe opdracht. Windows gebruikers zullen al snel geneigd zijn (net als ik destijds) om het programma te willen beëindigen als ze er tijdelijk mee klaar zijn, dat is een van die verwachtingspatronen die je moet doorbreken! Een applicatie moet je pas stoppen als je het voor het systeem nodig acht, met andere woorden; als je merkt dat het systeem door teveel lopende applicaties, traag begint te worden. Juist ja... en dat gebeurt met een beperkt aantal lopende programma's gewoon niet!!! Tenzij je interne geheugen echt minimaal is. Er zijn uiteraard grenzen!
Sluit je bijvoorbeeld Acrobat Reader in Windows af middels het sluitkruisje rechts bovenin (ook vaak onbedoeld...#$%@^&), dan zal bij het dubbelklikken van een volgende PDF, de Reader opnieuw opstarten. Bij Mac staat de nieuw aangeklikte PDF meteen in je beeld, ook nu uiteraard weer in zijn eigen venster. Trouwens, ik kom er net achter dat ik Acrobat Reader niet eens op mijn Mac heb staan...! Dat komt doordat het besturingssysteem OSX standaard ondersteuning bied voor PDF, en dat perfect kan weergeven zonder externe software. Ik zal het bij wijze van test toch even downloaden en installeren.
Even weer op een zijspoor nu, maar het past wel bij het onderwerp denk ik; de saaie grijze achtergrond die Windows te allen tijde bij geopende applicaties toont, in combinatie met altijd min of meer beeldvullend openen van vensters, die ook weer grijze vlakke weergeven. Op de Mac bestaat die grijze achtergrond niet, de achtergrond die je na het opstarten van de applicatie ziet, is je bureaublad! Slechts aan de menubalk kan je zien dat het programma is gestart, en wacht op instructie van de gebruiker. In de Windows afbeelding zie je de muisgrijze achtergrond van de Reader, in de Mac-versie is het blauwe het bureaublad en daaronder een venster met een geopende PDF.
Vensters hebben daarnaast altijd het formaat waarin je ze als laatste op hebt geslagen. als een stuk tekst een bepaalde breedte heeft, maar niet zo breed als je scherm, dan verklein je het simpelweg, zodat je ruimte over heb voor andere vensters. in deze ruimte kan je natuurlijk ook vensters van andere applicaties hebben staan, waaruit je gegevens put, dingen kunt lezen, of stukken heen en weer kan kopiëren. Het ontbreken van dat grijze vlak is in het begin echt héél erg wennen, maar na een tijdje zou je willen dat je Windows PC ook op die manier werkte.
-
maandag 3 maart 2008
Nieuwe Harddisk: Maxtor OneTouch4
Een week geleden heb ik, tegen beter weten in, toch weer een externe harddisk aangeschaft. Ik zeg "tegen beter weten in" omdat ik nogal negatieve ervaringen met die dingen heb gehad. 
Mijn eerste externe HD was van het merk Conceptronic (oktober 2005 - 160 GB € 101,-) Op zich leek het mij dat dit merk niet noodzakelijk beter of slechter was dan andere. Mijn ervaringen hebben de voorkeur toch iets gekleurd vrees ik. De voedingsadapter werd vanaf dag één erg warm, en dat heb ik nooit begrepen. Tot hij op een bepaalde dag in mei 2007 niet meer warm werd, en ja inderdaad; ook de HDD het niet meer deed. Omdat ik de hele schijf vol had staan met bestanden die ik niet verloren wilde laten gaan, had ik de HDD uit de behuizing gehaald en in een van mijn PC's geplaatst om de gegevens te kopiëren. Conceptronic geeft twee of drie jaar fabrieksgarantie, dus ik ermee naar de winkel. De HDD werd ingenomen en ik kreeg gewoon mijn geld terug!
Een paar weken later, blijkbaar wilde ik er een paar nachtjes over slapen, kocht ik een vervangende HDD wederom van Conceptronic, de garantiebepalingen vond ik immers wel okay. Conceptronic LAN HDD 250 GB € 149,-
Met deze HDD is via een UTP-kabel aan te sluiten, en daarnaast via USB. verder zat er een FTP-functie op. Leek allemaal erg leuk, waren het niet dat ik al direct uit de verpakking tegen problemen aanliep. Ik heb toen alles wat ik verzinnen kon, geprobeerd, maar niets verhielp mijn probleem.
Hij herkende de USB wel maar de UTP aansluiting niet ofzo. Uiteindelijk toch besloten terug naar de winkel te gaan, en het artikel om te ruilen. Dat was voor de winkel geen probleem. Eenmaal weer thuisgekomen, de HDD aangesloten, en deze deed alles meteen zoals het hoorde. Het andere exemplaar was blijkbaar echt defect uit de fabriek gerold!
Na een paar maanden plezier werd de schijf instabiel. Trouwens; in de Conceptronic zit een harde schijf van het merk Samsung, enne... die maken een zeer irritant bromgeluid! Ik had me dan ook voorgenomen erop te letten dat ik geen Samsung drives meer zou aanschaffen. De instabiel geworden schijf heb ik aan mijn neefje gegeven; die studeert ICT, dus wellicht kon hij er nog wat lol aan beleven. Ik had inderdaad weer terug naar de winkel gekund en op basis van garantie geld terug kunnen krijgen. Ik weet niet eens meer waarom ik dat niet deed...
Eind 2007 kocht ik een LaCie HDD 320 GB voor € 101,- (die dingen worden steeds goedkoper, en bevatten daarnaast ook steeds meer GB's!)
En wat denk je? zit er een Samsung harddisk in....grrrrr
Ik kocht een LaCie omdat ik hem voor de Mac wilde gebruiken en in mijn optiek waren Mac & LaCie min of meer op elkaar ingesteld. In Mac blaadjes zag ik vaak advertenties van LaCie, en dan is een conclusie toch snel getrokken? De bedoeling was dat deze schijf een backup-drive zou zijn voor OSX's TimeMachine. In het begin ging dat goed, echter op een bepaald moment herkende mijn MacBook de schijf niet meer... wat ik ook probeerde, niets hielp. Mijn PC's herkende hem trouwens vlekkeloos!
Daar ging mijn illusie dat Apple altijd beter is... hahahaha
In dit geval liet hij me toch in de kou staan. Ik heb diverse keren geprobeerd middels opnieuw formatteren enzo, maar het bleef een onstabiel gegeven. Deze schijf is daarom al snel tot PC backupschijf gebombardeerd.
Nu kom ik terug op de eerste zin van deze Blog: Ik heb dus wéér een externe HDD aangeschaft... een Maxtor OneTouch4 drive met 500 GB € 89,-
Ik had Chris Pirillo al eens een keer met deze HDD in zijn handen gezien, en dat was reden genoeg om wat vertrouwen te hebben.
Deze drive doet het dan ook perfect! En niet eens onbelangrijk; er zit een Maxtor schijf in! En die bromt dus niet, of in ieder geval niet irritant. Daarnaast is de vormgeving fraai!
Zou zo een Apple product kunnen zijn. ;-)
zaterdag 1 maart 2008
Memory Upgrade
Vandaag naar het postkantoor geweest om het pakketje op te halen met daarin het bestelde geheugen voor mijn Macies. De postbode was al twee dagen eerder aan de deur geweest om het te bezorgen, maar ja... die gasten komen altijd als ik op mijn werk ben...
Anyway... Het geheugen is dus binnen en de tijd is gekomen voor de upgrade voor de MacBook & iMac naar respectievelijk 2 GB & 4 GB.
De MacBook was als eerste aan de beurt. Safty first: een polsbandje voor het ontladen van eventuele statische elektriciteit. Demontage van de batterij en het afdek beugeltje, waarbij het meteen opviel dat over de schroefjes is nagedacht; die blijven namelijk in de gaatjes hangen als ze los zijn; geen risico op vallende schroefjes dus! Smart thinking Apple!
De oude geheugen modules, zijn eenvoudig te verwijderen middels een hendeltje.
oude eruit, nieuwe erin, twee modules van 1 GB, waarbij je bij het het induwen toch wel wat kracht moet gebruiken. Voor een onderdeel dat je voorzichtig moet behandelen, geeft het toch wel even een ongemakkelijk gevoel. Kan weinig mis zeggen ze, dus, gewoon flink doordrukken tot ze niet verdergaan. Afdek beugeltje weer op zijn plaats schroeven, de batterij plaatsen en klaar is Kees!
Opstarten, en checken onder het Apple logootje of het geheugen herkend wordt, en jawel: succesvol geïnstalleerd.
Daarna was de iMac aan de beurt; andere methode van (de)monteren, echter net zo eenvoudig. Aan de onderkant van het scherm zit een toegangs klepje, die met slechts een schroefje vast zit, en inderdaad ook dit schroefje blijft netjes aan het klepje vastzitten. Ook hier plek voor twee modules, waarbij de een nog leeg was (fabrieks configuratie 1 GB). Je trekt, om de module te verwijderen aan een plastic lipje en voilà daar komt de module los. Ook hier is het indrukken van de nieuwe modules (2 x 2 GB) eenvoudig. Plastic lipjes terugduwen en het afdekplaatje weer monteren. Super eenvoudig!
Geen gedoe met friemelen in een computerkast zoals vroeger met mijn PC's; die modules zatten meestal op de meest onmogelijke plekken!
Ik heb Chris Pirillo geheugen modules in zijn Mac Pro zien installeren... 16 GB in totaal en ook dat ging zó eenvoudig! Klik op: YouTube en je kan het filmpje bekijken.
De iMac weer van de nodige snoeren voorzien, en opstarten maar! Het volledige geheugen wordt correct herkend, en ik merk direct dat alle applicaties stukken sneller starten. VMware met een virtual machine van Windows XP Pro start zelfs sneller op dan dat dit op een standalone PC gebeurt, of is dat een illusie? Sowieso hoeft een virtual machine niet langs BIOS schermen, dus ik denk echt dat het twee keer zo snel start. Hoe dan ook, XP loopt tevens stukken vloeiender dan toen ik er nog 1 GB in geïnstalleerd had zitten.
Update 22/3/2008: ik ben nu drie weken verder en het geheugen heeft me niet een keer in de steek gelaten. Het is dus een perfecte aanschaf gebleken!
-
